Peter Kunz

Het zal ergens in 1988 geweest zijn dat ik mij naar het centrum van Delft spoedde. De avond er voor had ik met vrienden een fles wijn genuttigd en het etiket sprak mij dermate aan dat ik spontaan besloot olieverf te gaan kopen om het te gaan kopiëren. Het was een afbeelding van een klein dorpje gelegen op een berghelling.

Het resultaat was uitermate slecht. Niet zo verwonderlijk daar ik nog nimmer een kwast had aangeraakt … Dit ‘schilderij’ is nog steeds in mijn bezit. Ik koester het als het startpunt van een jarenlang ontwikkeltraject.

Gedurende dit traject heb ik enorm veel geleerd over het werken met olieverf, te hanteren technieken, etc. Dit alles met ‘vallen en opstaan’ maar vooral met uitermate goed kijken en door heel veel te oefenen. Op deze wijze heb ik een enorme passie voor het schilderen ontwikkeld.

Alhoewel ik diverse doeken met landschapjes en stillevens heb gemaakt, is het centrale thema in mijn werk altijd de mens. Inspiratie kan uit verschillende bronnen komen. Een voorbeeld is het doek ‘Uit eten met vader op 16-jarige leeftijd’. Dit naar aanleiding van een etentje met de betreffende 16-jarige waarbij diens primaire aandacht uitging naar de mobiele telefoon. Op een dergelijk moment kan het voorkomen dat er een beeld tussen mijn oren ontvouwd wat ik vervolgens gepassioneerd op het doek vast ga leggen.

Een andere grote bron va inspiratie vind ik in de Oud Hollandsche Meesters, in mijn geval met name Gerard van Honthorst (1592 – 1656). De wijze waarop hij alledaagse scenes heeft weten vast te leggen, beroerd mij als het ware. Inmiddels heb ik een relatief groot aantal schilderijen vervaardigd welke gebaseerd zijn op het werk van Gerard. Niet met als doel een exacte kopie te creëren, maar veeleer om de sfeer in mijn eigen stijl weer te geven.

De laatste tijd experimenteer ik veel met volledig eigen composities. Mijn royaal aanwezige fantasie dient hierbij dikwijls als inspiratie. Een voorbeeld zijn de bij elkaar horende doeken ‘Saskia’ en ‘Zelfportret’, beiden uit 2020.

Een belangrijk leerpunt van de afgelopen periode is dat niet alles perfect hoeft te kloppen. Ik ben immers schilder en geen fotograaf. Dit is geen excuus voor een mindere beheersing van de techniek (in vergelijking tot de eerder genoemde Gerard van Honthorst), ons brein heeft immers de eigenschap plaatjes zelf in te vullen waardoor een aantrekkelijk geheel kan ontstaan.

Als ik nu, ruim dertig jaar later, terugkijk op mijn ontwikkeling als schilder, stemt mij deze tot tevredenheid. Het is mijn overtuiging dat het leerproces nooit zal eindigen en dat ik tot nieuwe inzichten zal blijven komen. Mijn tevredenheid stemt eveneens voort uit het gegeven dat ik reeds een groot aantal mensen blij heb kunnen maken met mijn doeken. Dit is eveneens mijn ultieme drijfveer, het creëren van schilderijen waar anderen van kunnen genieten.

Mocht u mijn werk willen bezichtigen, voel u welkom in Schiedam.

Een reactie in mijn gastenboek wordt zeer gewaardeerd.

Met vriendelijke groet,

Peter Kunz